-
1 detestor
dē-testor, ātus, 1, v. dep. a.I.In relig. lang.A.To curse while calling a deity to witness, i. e. to execrate, abominate (for syn. cf.:b.abominari, adversari, abhorrere, horrere, devovere, execrari): cum (te) viderunt, tamquam auspicium malum detestantur,
Cic. Vatin. 16, 39: omnibus precibus detestatus Ambiorigem, * Caes. B. G. 6, 31 fin.; cf.:caput euntis hostili prece,
Ov. M. 15, 505:dira exsecratio ac furiale carmen detestandae familiae stirpique compositum,
Liv. 10, 41:exitum belli civilis,
Cic. Phil. 8, 2 fin. et saep.—To call to witness, = testor, obtestor:B.summum Jovem, deosque,
Plaut. Men. 5, 2, 60. —To call down upon, denounce while invoking a deity:C.minas periculaque in caput eorum,
Liv. 39, 10, 2:deorum iram in caput infelicis pueri,
Plin. Ep. 2, 20, 6.—To hate intensely, detest, abominate, abhor:II.causam auctoremque cladis,
Tac. H. 2, 35 fin.:civilia arma adeo detestari,
felt such abhorrence for, Suet. Oth. 10:sortem populi Romani,
id. Claud. 3: viam pravam Vulg. Prov. 3, 13.—Transf., to avert from one's self by entreaty, to ward off, avert, remove, sc. an evil from one's self or others, = deprecari, to deprecate:III.ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
Cic. Cat. 1, 11:memoriam consulatus tui a republica,
id. Pis. 40, 96:invidiam,
id. N. D. 1, 44, 123:o di immortales, avertite ac detestamini hoc omen,
id. Phil. 4, 4, 10.—In judic. lang., to renounce solemnly or under oath:► In a pass.detestatum est testatione denuntiatum,
Dig. 50, 16, 238; cf.ib. § 40, and detestatio, II.: Servius Sulpicius in libro de sacris detestandis, etc.,
Gell. 7, 12, 1.sense, Ap. Mag. p. 307, 24; August. Ep. ad Macr. 255.—Esp., in the part. perf., detested, abominated:detestata omnia ejusmodi repudianda sunt,
Cic. Leg. 2, 11, 28:bella matribus detestata,
Hor. Od. 1, 1, 25. -
2 transfero
trans-fĕro, tŭli, lātum (also written trālātum), ferre, v. a., to bear across; to carry or bring over; to convey over, transport, transfer (syn.: traduco, traicio).I.Lit.A.In gen.:B.cadum modo hinc a me huc cum vino transferam,
Plaut. Stich. 5, 1, 7:hoc (simulacrum Dianae) translatum Carthaginem,
Cic. Verr. 2, 4, 33, § 72:mustela catulos suos cottidie transfert mutatque sedem,
Plin. 29, 4, 16, § 59:Caesar paulo ultra eum locum castra transtulit,
Caes. B. C. 3, 66:castra trans Peneum,
Liv. 42, 60, 3:castra Baetim, Auct. B. Alex. 60, 5: signa ex statione,
Caes. B. C. 1, 60:signa,
id. ib. 1, 74:ad se ornamenta ex his (hortis),
Cic. Phil. 3, 12, 30:copias in Boeotiam,
Just. 2, 14, 3.—Of personal objects: illinc huc transferetur virgo,
Ter. Ad. 4, 7, 13:Naevius trans Alpes usque transfertur,
Cic. Quint. 3, 12; cf.:ex hoc hominum numero in impiorum partem atque in parricidarum coetum ac numerum transferetis?
id. Sull. 28, 77:o Venus... vocantis Ture te multo Glycerae decoram Transfer in aedem,
transport thyself, Hor. C. 1, 30, 4.—In partic.1.Botanical t. t., of plants, to transplant; to transfer by grafting (syn. transero):2.semina, quae transferuntur e terrā in terram,
Varr. R. R. 1, 39, 3; cf. id. ib. 1, 40, 4; Col. Arb. 1, 5; 20, 2:videndum quā ex arbore in quam transferatur,
Varr. R. R. 1, 40, 5; 1, 41, 1:omnia translata meliora grandioraque fiunt,
Plin. 19, 12, 60, § 183.—To transfer by writing from one book into another; to copy, transcribe (syn. transcribo):3.litterae... de tabulis in libros transferuntur,
Cic. Verr. 2, 2, 77, § 189; so,rationes in tabulas,
id. Rosc. Com. 3, 8:de tuo edicto in meum totidem verbis,
id. Fam. 3, 8, 4:versus translati,
Suet. Ner. 52.—To carry along, carry in public, bear in triumph (rare):II.triduum triumphavit. Die primo arma tela signaque aerea et marmorea transtulit,
Liv. 34, 52, 4:in eo triumpho XLIX. coronae aureae translatae sunt,
id. 37, 58, 4:tantundem auri atque argenti in eo triumpho translatum,
id. 39, 42, 4:transtulit in triumpho multa militaria signa spoliaque alia,
id. 45, 43, 4:cum in triumpho Caesaris eborea oppida essent translata,
Quint. 6, 3, 61.—Trop.A.In gen., to convey, direct, transport, transfer:B.in Celtiberiam bellum transferre,
Caes. B. C. 1, 61:cum videat omne ad se bellum translatum,
id. B. G. 7, 8; Liv. 3, 68, 13:concilium Lutetiam,
Caes. B. G. 6, 3:disciplina in Britannia reperta atque inde in Galliam translata esse existimatur,
id. ib. 6, 13:sed, si placet, sermonem alio transferamus,
turn, direct, Cic. de Or. 1, 29, 133:translatos alio maerebis amores,
Hor. Epod. 15, 23:amorem huc,
Ter. Hec. 1, 2, 94:amorem In mares,
Ov. M. 10, 84:similitudinem ab oculis ad animum,
Cic. Off. 1, 4, 14:animum ad accusandum,
id. Mur. 22, 46:quod ab Ennio positum in unā re transferri in multas potest,
id. Off. 1, 16, 51:definitionem in aliam rem,
id. Ac. 2, 14, 43:hoc idem transfero in magistratus,
id. Verr. 2, 2, 51, § 126:nihil est enim, quod de suo genere in aliud genus transferri possit,
id. Ac. 2, 16, 50:culpam in alios,
id. Font. 4, 8; id. Att. 15, 28:transferendi in nos criminis causa,
id. Sest. 38, 82:suscepere duo manipulares imperium populi Romani transferendum et transtulerunt,
Tac. H. 1, 25: invidiam criminis, i. e. to avert from one ' s self, id. A. 2, 66:ut quisque obvius, quamvis leviter audita in alios transferunt,
id. ib. 2, 82:in jus Latii nationes Alpium,
id. ib. 15, 32:ad se Lacedaemonii arma,
Just. 5, 1, 8; 38, 1, 8.—With se, to turn one ' s attention, devote one ' s self:se ad artes componendas,
Cic. Brut. 12, 48:se ad album et rubricas,
Quint. 12, 3, 11:se ad genus dicendi,
Tac. Or. 19.—In eccl. Lat., to remove from the world without death:translatus in paradisum,
Vulg. Ecclus. 44, 16; id. Heb. 11, 5.—In partic.1.To put off, postpone, defer, in respect of time (syn.: differo, prolato): causa haec integra in proximum annum transferetur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 2:2.subito reliquit annum suum seseque in proximum annum transtulit,
i. e. postponed his suit, Cic. Mil. 9, 24.—Of speaking or writing.a.To [p. 1890] translate into another language (cf.:b.verto, reddo, interpretor, exprimo): istum ego locum totidem verbis a Dicaearcho transtuli,
Cic. Att. 6, 2, 3; cf.:si ad eorum cognitionem divina illa ingenia transferrem... locos quidem quosdam transferam, et maxime ab iis quos modo nominavi,
id. Fin. 1, 3, 7:analogia, quam proxime ex Graeco transferentes in Latinum proportionem vocaverunt,
Quint. 1, 6, 3:qui haec ex Graeco transtulerunt,
id. 2, 15, 21:volumina in linguam Latinam,
Plin. 18, 3, 5, § 22:quod Cicero his verbis transfert, etc.,
Quint. 5, 11, 27: kat antilêpsin Latine ad verbum translatum non invenio, id. 7, 4, 4; 7, 4, 7:simul quae legentem fefellissent, transferentem fugere non possunt,
Plin. Ep. 7, 9, 2.—To transfer to a secondary or figurative signification, to use figuratively or tropically:c.utemur verbis aut iis, quae propria sunt... aut iis, quae transferuntur et quasi alieno in loco collocantur,
Cic. de Or. 3, 37, 149; cf. Quint. 8, 6, 5 sq.; 9, 1, 4:cum verbum aliquod altius transfertur,
Cic. Or. 25, 82:translata verba atque immutata. Translata dico, ut saepe jam, quae per similitudinem ab aliā re aut suavitatis aut inopiae causā transferuntur,
id. ib. 27, 92:intexunt fabulas, verba apertius transferunt,
id. ib. 19, 65.—Rhet. t. t.:3.translatum exordium est, quod aliud conficit, quam causae genus postulat,
Cic. Inv. 1, 18, 26; cf. Quint. 4, 2, 71.—To apply, make use of (for a new purpose, etc.):4.hoc animi vitium ad utilitatem non transferemus,
Quint. 6, 2, 30; cf.:inde stellionum nomine in male translato,
Plin. 30, 10, 27, § 89 Jan. (al. in maledictum; cf. 2. b. supra).— -
3 prohibeo
prŏ-hĭbĕo, ŭi, ĭtum, 2 (old forms, prohibessis, Cato, R. R. 141, 2; Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 323 Vahl.):I.prohibessit,
Plaut. Ps. 1, 1, 11:prohibessint,
Cic. Leg. 3, 3 fin.), v. a. [habeo], to hold in front, i. e.,To hold back, keep in check, to restrain, hinder, prevent, avert, keep or ward off, debar (class.; cf.: inhibeo, arceo).A.In gen.; usually constr. aliquem or aliquid, with abl.; alone or ab and abl.; with ut, ne, quominus, or an obj.-clause; also with simple acc.; less freq. with de, the dat., or gen.1.With ab:2.quo illum ab illā prohibeas,
Plaut. Ep. 2, 2, 103:prohibete a vobis vim meam,
id. Capt. 4, 2, 24:praedones procul ab insulā Siciliā,
Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144:hostem a pugnā,
Caes. B. G. 4, 34:aliquem a familiaritate, congressione, patrio jure et potestate,
Cic. Phil. 2, 18, 46:vim hostium ab oppidis,
Caes. B. G. 1, 11:se suosque ab injuriā,
to restrain themselves, refrain from, id. ib. 2, 28 fin.:ita prohibendo a delictis magis quam vindicando exercitum brevi confirmavit,
Sall. J. 45, 3; 22, 4. —With de: vim de classe, Lucil. ap. Non 528, 10.—3.With abl.:4.cum suis finibus eos prohibent,
Caes. B. G. 1, 1:itinere exercitum,
to impede its march, id. ib. 1, 10:hostem rapinis, pabulationibus populationibusque,
id. ib. 1, 15.—With abl. without an object: non prohibere aquā profluente, Cic. Off. 1, 16, 52.—With dat.:5.aliquem alicui,
to withhold from one, Plaut. Curc. 5, 2, 7; cf.:aditum alicui, Auct. B. Afr. 31: captae prohibere nequiret Cum Poenos aquilae,
could not prevent the Carthaginians from capturing the standard, Sil. 6, 27 (but the gen., Cic. Cat. 2, 12, 26; Caes. B. C. 3, 44, depends on the acc. object of prohibere; v. 7 infra).—With ut, ne, quominus; rarely with quin:6.dii prohibeant, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 52, 151:qui tu id prohibere me potes, ne suspicer,
Plaut. Trin. 1, 2, 50 Brix ad loc.:quod potuisti prohibere, ne fieret,
Cic. Div. in Caecil. 10, 33:ne lustrum perficeret, mors prohibuit P. Furi,
Liv. 24, 43, 4:hiemem credo adhuc prohibuisse, quo minus, etc.,
Cic. Fam. 12, 5, 1:prohibere quominus sumerent, non poterant,
Hirt. B. G. 8, 34:si prohibere, quominus in unum coirent, non posset,
Liv. 25, 35, 6:nec, quin erumperet, ubi vellet, prohiberi poterat,
id. 26, 40, 4.—With obj.-clause:7.qui peregrinos urbibus uti prohibent,
Cic. Off. 3, 11, 47:qui Bibulum exire domo prohibuissent,
id. Fam. 1, 9, 7:jam se ad prohibenda circumdari opera Aequi parabant,
Liv. 3, 28, 7:prohibuit migrari, Veios,
id. 5, 49, 8:prohibete jus de pecuniis dici,
id. 6, 18, 14; 6, 20, 6:audeat Canuleius proloqui, se delectum haberi prohibiturum,
Liv. 4, 2, 12; 25, 4, 4; 25, 14, 7:qui Cimbros intra fines suos ingredi prohibuerint,
Caes. B. G. 2, 4; Verg. A. 6, 606.—With simple acc.: Mars pater, ut tu morbos visos invisosque, viduertatem vastitudinemque... prohibessis, defendas averruncesque, an old formula of prayer in Cato, R. R. 141:B.neque munitiones Caesaris prohibere poterat,
Caes. B. G. 3, 44:motus conatusque alicujus prohibere,
Cic. Cat. 2, 12, 26:prohibenda maxime est ira in puniendo,
id. Off. 1, 25, 89:quod uti prohibitum irem, quod in me esset, meo labori non parsi, Cato ap. Fest. s. v. parsi, p. 242 Müll.: prohibere comitia dicitur vitiare diem morbo,
Fest. p. 236 ib.; Cato ap. Fest. l. l.: quod di prohibeant, which may the gods forbid or avert, Ter. And. 3, 3, 36;and in the same sense: dii mala prohibeant,
id. Hec. 2, 1, 10; cf.: di, prohibete minas;di, talem avertite casum,
Verg. A. 3, 265; and:deos quaeso, ut istaec prohibeant,
Ter. Ad. 2, 4, 11.—In partic., to forbid, prohibit a thing (syn.:II.interdico, veto): tu modo ne me prohibeas accipere, siquid det mihi,
Plaut. Trin. 2, 2, 89:nemo hic prohibet nec vetat,
id. Curc. 1, 1, 33:lex recta imperans prohibensque contraria,
Cic. N. D. 1, 14, 36:sed dii et homines prohibuere redemptos vivere Romanos,
Liv. 5, 49, 1; Quint. 5, 10, 104; cf.:Athenis affectus movere per praeconem prohibebatur orator,
the orator was forbidden, id. 6, 1, 7:prohibitis abstinere,
Sen. Ep. 83, 18.—To keep away from a thing for the sake of safety (cf. defendo, II.), to keep, preserve, defend, protect (rare but class.); with ab:a quo periculo prohibete rem publicam,
Cic. Imp. Pomp. 7, 19:adultam virginem ab armatorum impetu,
id. Brut. 96, 330.—With abl.:haec damna multa mulierum Me uxore prohibent,
keep me from a wife, Plaut. Mil. 3, 1, 105:magnum civium numerum calamitate prohibere,
Cic. Imp. Pomp. 7, 18:tenuiores injuriā,
id. Off. 2, 12, 31:ad prohibendam populationibus Campaniam,
Liv. 22, 14, 2.—With double acc.:id te Juppiter Prohibessit,
from that may Jupiter preserve you, Plaut. Ps. 1, 1, 11. -
4 abverto
ā-verto (arch. - vorto; in MSS. also abverto; cf. ab init.), ti, sum, 3, v. a., to turn something away from a place, to avert, turn off, remove, etc. (opp. adverto).I.Lit.A.In gen.a.Constr. aliquem ab or with the simple abl.; the limit designated by in with acc. (more rarely by ad):b.ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,
Plaut. Rud. 1, 2, 76: Jup. Te volo, uxor, conloqui. Quor ted avortisti? Alc. Est ita ingenium meum:Inimicos semper osa sum optuerier,
id. Am. 3, 2, 18:(M. Lepidus) Antonio diadema Caesari imponente se avertit,
Cic. Phil. 5, 14; id. Balb. 5, 11:aliquid ab oculis,
id. N. D. 2, 56, 141:nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus,
turn off, id. ib. 2, 60, 152; so Liv. 41, 11, 3: quod iter ab Arari Helvetii averterant, had turned aside their march from Caes. B. G. 1, 16 et saep.:locis seminis ic tum,
Lucr. 4, 1273:Italiā Teucrorum regem,
Verg. A. 1, 42:a ceteris omnium in se oculos,
Liv. 2, 5, 6:in comitiorum disceptationem ab lege certamen,
id. 3, 24, 9:ab hominibus ad deos preces,
id. 6, 20, 10: se alicui, instead of ab aliquo. Col. 6, 37, 10.—And poet. with acc.:quo regnum Italiae Libycas averteret oras,
Verg. A. 4, 106. —With dat.:Quod mihi non patrii poterant avertere amici,
Prop. 4, 24, 9; so Val. Fl. 3, 491.—Also without an antecedent ab (since this is included in the verb) with in with acc.:in fugam classem, Liv 22, 19, 11: dissipatos in fugam,
id. 34, 15, 2; hence absol.:mille acies avertit avertetque (sc. in fugam),
put to flight, id. 9, 19, 17.—Pass. in mid. signif. with the acc., in the Greek manner, to turn away from:c.equus fontes avertitur,
Verg. G. 3, 499 (cf. the Gr. apostrephesthai to hudôr, and aversari):oppositas impasta avertitur herbas,
Stat. Th. 6, 192; Petr. 124, 248.—As v. n. avertere = se avertere, to turn one's self away, to retire:B.ob eam causam huc abs te avorti,
Plaut. Mil. 4, 2, 83:ecce avortit,
id. ib. 2, 2, 50:dixit et avertens roseā cervice refulsit,
Verg. A. 1, 402:tum prora avertit,
id. ib. 1, 104:avertit et ire in Capitolium coepit,
Gell. 4, 18, 4 al. —To take away, drive away, carry off, steal, embezzle, to appropriate to one ' s self:II.pecuniam publicam,
Cic. Verr. 2, 1, 4:compertum publicam pecuniam avertisse,
Tac. H. 1, 53:aliquid domum tuam,
Cic. Verr. 2, 3, 19:praedam omnem domum avertebant,
Caes. B. C. 3, 59:intellexistis innumerabilem frumenti numerum per triennium aversum a re publicā esse ereptumque aratoribus,
Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:auratam Colchis pellem,
to carry off, Cat. 64, 5:quattuor a stabulis tauros,
Verg. A. 8, 208:avertere praedas,
id. ib. 10, 78:carā pisces avertere mensā,
Hor. S. 2, 4, 37.—Trop.A.To turn, divert a person from a course of action, purpose, etc.:B.accusandi terrores et minae populi opinionem a spe adipiscendi avertunt,
Cic. Mur. 21:avertant animos a spe recuperandae arcis,
Liv. 9, 24, 11:qui mentem optimi viri a defensione meae salutis averterant,
Cic. Sest. 31:ut nec vobis averteretur a certamine animus,
Liv. 1, 28, 5:animum a pietate,
id. 7, 5, 7:aliquem ab incepto avertit,
id. 23, 18, 9:a philosophiā,
Suet. Ner. 52.—Aliquem, to turn away from one in feeling, i. e. to make averse or disinclined to, to alienate, estrange:A.legiones abducis a Bruto. Quas? nempe eas, quas ille a C. Antonii scelere avertit et ad rem publicam suā auctoritate traduxit,
Cic. Phil. 10, 3:ipse Pompeius totum se ab ejus (sc. Caesaris) amicitiā averterat,
had quite alienated himself from, Caes. B. C. 1, 4:civitates ab alicujus amicitiā,
id. ib. 3, 79:popularium animos,
Sall. J. 111, 2:futurum, uti totius Galliae animi a se averterentur,
Caes. B. G. 1, 20:nobis mentem deorum,
Cat. 64, 406.—Hence, āver-sus, a, um, P. a.Turned off or away: aversum hostem videre nemo potuit, turned away, i. e. turned in flight, Caes. B. G. 1, 26; hence, backwards, behind, back ( = a tergo; opp. adversus), distant:B.et adversus et aversus impudicus es,
before and behind, Cic. de Or. 2, 63, 256:canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,
Plin. 11, 37, 47, § 131; 11, 52, 113, § 272: ne aversos nostros aggrederentur, fall upon our troops in the rear, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:ne aversi ab hoste circumvenirentur,
from behind, in the rear, Caes. B. G. 2, 26:aversos proterere,
id. B. C. 2, 41: aversi vulnerantur, Auct. B. Alex. 30;32: aversum ferro transfixit,
Nep. Dat. 11, 5:aversos boves caudis in speluncam traxit,
backwards, Liv. 1, 7, 5 (cf. Prop. 5, 9, 12:Aversos caudā traxit in antra boves): aversa hosti porta,
Tac. A. 1, 66:scribit in aversā Picens epigrammata chartā,
upon the back of the paper, Mart. 8, 62 (cf. Juv. 1, 6: liber scriptus in tergo), and so al.— Trop.:milites aversi a proelio,
withdrawn from the battle, Caes. B. C. 2, 12. — Subst.: āversum, i, n., the hinder or back part, the back (as subst. only in the plur.):per aversa castrorum receptus est,
Vell. 2, 63 Ruhnk.:per aversa urbis fugam dederat,
Liv. 5, 29, 4: ad aversa insulae, id. [p. 215] 37, 27, 2:aversa montis,
Plin. 4, 11, 18, § 41: aversa Indiae, the back or remoter parts of India, id. 37, 8, 33, § 110.—So in adverb. phrase: in aversum, backwards:Cetera animalia in aversum posterioribus pedibus quam prioribus,
Plin. 11, 45, 101, § 248 (Jan, in diversum):collum circum agit (lynx) in aversum,
id. 11, 47, 107, § 256 (Jan, in aversum se; Sillig, in adversum). —Disinclined, alienated, unfavorable, opposed, hostile, averse; constr. with ab, with dat., or absol.(α).With ab (so most frequently in Cicero):(β).aversus a Musis,
Cic. Arch. 9, 20:aversus a vero,
id. Cat. 3, 9, 21:turbidi animorum motus, aversi a ratione, et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae,
id. Tusc. 4, 15, 34:Quintus aversissimo a me animo fuit,
id. Att. 11, 5 fin.; Col. 11, 1, 14:aversissimus ab istis prodigiis sum,
Sen. Ep. 50.—With dat.:(γ).aversus mercaturis,
Hor. S. 2, 3, 107:vilicus aversus contubernio,
Col. 12, 1, 2:defensioni aversior,
Quint. 7, 1, 11 (but acc. to the MSS., adversior seems here to deserve the preference; so Halm; cf. Spald. and Zumpt ad h. l.).—Absol.:aversa deae mens,
Verg. A. 2, 170:aversa voluntas,
id. ib. 12, 647:aversos soliti componere amicos,
Hor. S. 1, 5, 29:aversus animus,
Tac. H. 4, 80 et saep.:vultus aversior,
Sen. Ira, 2, 24:aversi animis,
Tac. A. 14, 26.— Adv. not used. -
5 aversum
ā-verto (arch. - vorto; in MSS. also abverto; cf. ab init.), ti, sum, 3, v. a., to turn something away from a place, to avert, turn off, remove, etc. (opp. adverto).I.Lit.A.In gen.a.Constr. aliquem ab or with the simple abl.; the limit designated by in with acc. (more rarely by ad):b.ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,
Plaut. Rud. 1, 2, 76: Jup. Te volo, uxor, conloqui. Quor ted avortisti? Alc. Est ita ingenium meum:Inimicos semper osa sum optuerier,
id. Am. 3, 2, 18:(M. Lepidus) Antonio diadema Caesari imponente se avertit,
Cic. Phil. 5, 14; id. Balb. 5, 11:aliquid ab oculis,
id. N. D. 2, 56, 141:nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus,
turn off, id. ib. 2, 60, 152; so Liv. 41, 11, 3: quod iter ab Arari Helvetii averterant, had turned aside their march from Caes. B. G. 1, 16 et saep.:locis seminis ic tum,
Lucr. 4, 1273:Italiā Teucrorum regem,
Verg. A. 1, 42:a ceteris omnium in se oculos,
Liv. 2, 5, 6:in comitiorum disceptationem ab lege certamen,
id. 3, 24, 9:ab hominibus ad deos preces,
id. 6, 20, 10: se alicui, instead of ab aliquo. Col. 6, 37, 10.—And poet. with acc.:quo regnum Italiae Libycas averteret oras,
Verg. A. 4, 106. —With dat.:Quod mihi non patrii poterant avertere amici,
Prop. 4, 24, 9; so Val. Fl. 3, 491.—Also without an antecedent ab (since this is included in the verb) with in with acc.:in fugam classem, Liv 22, 19, 11: dissipatos in fugam,
id. 34, 15, 2; hence absol.:mille acies avertit avertetque (sc. in fugam),
put to flight, id. 9, 19, 17.—Pass. in mid. signif. with the acc., in the Greek manner, to turn away from:c.equus fontes avertitur,
Verg. G. 3, 499 (cf. the Gr. apostrephesthai to hudôr, and aversari):oppositas impasta avertitur herbas,
Stat. Th. 6, 192; Petr. 124, 248.—As v. n. avertere = se avertere, to turn one's self away, to retire:B.ob eam causam huc abs te avorti,
Plaut. Mil. 4, 2, 83:ecce avortit,
id. ib. 2, 2, 50:dixit et avertens roseā cervice refulsit,
Verg. A. 1, 402:tum prora avertit,
id. ib. 1, 104:avertit et ire in Capitolium coepit,
Gell. 4, 18, 4 al. —To take away, drive away, carry off, steal, embezzle, to appropriate to one ' s self:II.pecuniam publicam,
Cic. Verr. 2, 1, 4:compertum publicam pecuniam avertisse,
Tac. H. 1, 53:aliquid domum tuam,
Cic. Verr. 2, 3, 19:praedam omnem domum avertebant,
Caes. B. C. 3, 59:intellexistis innumerabilem frumenti numerum per triennium aversum a re publicā esse ereptumque aratoribus,
Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:auratam Colchis pellem,
to carry off, Cat. 64, 5:quattuor a stabulis tauros,
Verg. A. 8, 208:avertere praedas,
id. ib. 10, 78:carā pisces avertere mensā,
Hor. S. 2, 4, 37.—Trop.A.To turn, divert a person from a course of action, purpose, etc.:B.accusandi terrores et minae populi opinionem a spe adipiscendi avertunt,
Cic. Mur. 21:avertant animos a spe recuperandae arcis,
Liv. 9, 24, 11:qui mentem optimi viri a defensione meae salutis averterant,
Cic. Sest. 31:ut nec vobis averteretur a certamine animus,
Liv. 1, 28, 5:animum a pietate,
id. 7, 5, 7:aliquem ab incepto avertit,
id. 23, 18, 9:a philosophiā,
Suet. Ner. 52.—Aliquem, to turn away from one in feeling, i. e. to make averse or disinclined to, to alienate, estrange:A.legiones abducis a Bruto. Quas? nempe eas, quas ille a C. Antonii scelere avertit et ad rem publicam suā auctoritate traduxit,
Cic. Phil. 10, 3:ipse Pompeius totum se ab ejus (sc. Caesaris) amicitiā averterat,
had quite alienated himself from, Caes. B. C. 1, 4:civitates ab alicujus amicitiā,
id. ib. 3, 79:popularium animos,
Sall. J. 111, 2:futurum, uti totius Galliae animi a se averterentur,
Caes. B. G. 1, 20:nobis mentem deorum,
Cat. 64, 406.—Hence, āver-sus, a, um, P. a.Turned off or away: aversum hostem videre nemo potuit, turned away, i. e. turned in flight, Caes. B. G. 1, 26; hence, backwards, behind, back ( = a tergo; opp. adversus), distant:B.et adversus et aversus impudicus es,
before and behind, Cic. de Or. 2, 63, 256:canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,
Plin. 11, 37, 47, § 131; 11, 52, 113, § 272: ne aversos nostros aggrederentur, fall upon our troops in the rear, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:ne aversi ab hoste circumvenirentur,
from behind, in the rear, Caes. B. G. 2, 26:aversos proterere,
id. B. C. 2, 41: aversi vulnerantur, Auct. B. Alex. 30;32: aversum ferro transfixit,
Nep. Dat. 11, 5:aversos boves caudis in speluncam traxit,
backwards, Liv. 1, 7, 5 (cf. Prop. 5, 9, 12:Aversos caudā traxit in antra boves): aversa hosti porta,
Tac. A. 1, 66:scribit in aversā Picens epigrammata chartā,
upon the back of the paper, Mart. 8, 62 (cf. Juv. 1, 6: liber scriptus in tergo), and so al.— Trop.:milites aversi a proelio,
withdrawn from the battle, Caes. B. C. 2, 12. — Subst.: āversum, i, n., the hinder or back part, the back (as subst. only in the plur.):per aversa castrorum receptus est,
Vell. 2, 63 Ruhnk.:per aversa urbis fugam dederat,
Liv. 5, 29, 4: ad aversa insulae, id. [p. 215] 37, 27, 2:aversa montis,
Plin. 4, 11, 18, § 41: aversa Indiae, the back or remoter parts of India, id. 37, 8, 33, § 110.—So in adverb. phrase: in aversum, backwards:Cetera animalia in aversum posterioribus pedibus quam prioribus,
Plin. 11, 45, 101, § 248 (Jan, in diversum):collum circum agit (lynx) in aversum,
id. 11, 47, 107, § 256 (Jan, in aversum se; Sillig, in adversum). —Disinclined, alienated, unfavorable, opposed, hostile, averse; constr. with ab, with dat., or absol.(α).With ab (so most frequently in Cicero):(β).aversus a Musis,
Cic. Arch. 9, 20:aversus a vero,
id. Cat. 3, 9, 21:turbidi animorum motus, aversi a ratione, et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae,
id. Tusc. 4, 15, 34:Quintus aversissimo a me animo fuit,
id. Att. 11, 5 fin.; Col. 11, 1, 14:aversissimus ab istis prodigiis sum,
Sen. Ep. 50.—With dat.:(γ).aversus mercaturis,
Hor. S. 2, 3, 107:vilicus aversus contubernio,
Col. 12, 1, 2:defensioni aversior,
Quint. 7, 1, 11 (but acc. to the MSS., adversior seems here to deserve the preference; so Halm; cf. Spald. and Zumpt ad h. l.).—Absol.:aversa deae mens,
Verg. A. 2, 170:aversa voluntas,
id. ib. 12, 647:aversos soliti componere amicos,
Hor. S. 1, 5, 29:aversus animus,
Tac. H. 4, 80 et saep.:vultus aversior,
Sen. Ira, 2, 24:aversi animis,
Tac. A. 14, 26.— Adv. not used. -
6 averto
ā-verto (arch. - vorto; in MSS. also abverto; cf. ab init.), ti, sum, 3, v. a., to turn something away from a place, to avert, turn off, remove, etc. (opp. adverto).I.Lit.A.In gen.a.Constr. aliquem ab or with the simple abl.; the limit designated by in with acc. (more rarely by ad):b.ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,
Plaut. Rud. 1, 2, 76: Jup. Te volo, uxor, conloqui. Quor ted avortisti? Alc. Est ita ingenium meum:Inimicos semper osa sum optuerier,
id. Am. 3, 2, 18:(M. Lepidus) Antonio diadema Caesari imponente se avertit,
Cic. Phil. 5, 14; id. Balb. 5, 11:aliquid ab oculis,
id. N. D. 2, 56, 141:nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus,
turn off, id. ib. 2, 60, 152; so Liv. 41, 11, 3: quod iter ab Arari Helvetii averterant, had turned aside their march from Caes. B. G. 1, 16 et saep.:locis seminis ic tum,
Lucr. 4, 1273:Italiā Teucrorum regem,
Verg. A. 1, 42:a ceteris omnium in se oculos,
Liv. 2, 5, 6:in comitiorum disceptationem ab lege certamen,
id. 3, 24, 9:ab hominibus ad deos preces,
id. 6, 20, 10: se alicui, instead of ab aliquo. Col. 6, 37, 10.—And poet. with acc.:quo regnum Italiae Libycas averteret oras,
Verg. A. 4, 106. —With dat.:Quod mihi non patrii poterant avertere amici,
Prop. 4, 24, 9; so Val. Fl. 3, 491.—Also without an antecedent ab (since this is included in the verb) with in with acc.:in fugam classem, Liv 22, 19, 11: dissipatos in fugam,
id. 34, 15, 2; hence absol.:mille acies avertit avertetque (sc. in fugam),
put to flight, id. 9, 19, 17.—Pass. in mid. signif. with the acc., in the Greek manner, to turn away from:c.equus fontes avertitur,
Verg. G. 3, 499 (cf. the Gr. apostrephesthai to hudôr, and aversari):oppositas impasta avertitur herbas,
Stat. Th. 6, 192; Petr. 124, 248.—As v. n. avertere = se avertere, to turn one's self away, to retire:B.ob eam causam huc abs te avorti,
Plaut. Mil. 4, 2, 83:ecce avortit,
id. ib. 2, 2, 50:dixit et avertens roseā cervice refulsit,
Verg. A. 1, 402:tum prora avertit,
id. ib. 1, 104:avertit et ire in Capitolium coepit,
Gell. 4, 18, 4 al. —To take away, drive away, carry off, steal, embezzle, to appropriate to one ' s self:II.pecuniam publicam,
Cic. Verr. 2, 1, 4:compertum publicam pecuniam avertisse,
Tac. H. 1, 53:aliquid domum tuam,
Cic. Verr. 2, 3, 19:praedam omnem domum avertebant,
Caes. B. C. 3, 59:intellexistis innumerabilem frumenti numerum per triennium aversum a re publicā esse ereptumque aratoribus,
Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:auratam Colchis pellem,
to carry off, Cat. 64, 5:quattuor a stabulis tauros,
Verg. A. 8, 208:avertere praedas,
id. ib. 10, 78:carā pisces avertere mensā,
Hor. S. 2, 4, 37.—Trop.A.To turn, divert a person from a course of action, purpose, etc.:B.accusandi terrores et minae populi opinionem a spe adipiscendi avertunt,
Cic. Mur. 21:avertant animos a spe recuperandae arcis,
Liv. 9, 24, 11:qui mentem optimi viri a defensione meae salutis averterant,
Cic. Sest. 31:ut nec vobis averteretur a certamine animus,
Liv. 1, 28, 5:animum a pietate,
id. 7, 5, 7:aliquem ab incepto avertit,
id. 23, 18, 9:a philosophiā,
Suet. Ner. 52.—Aliquem, to turn away from one in feeling, i. e. to make averse or disinclined to, to alienate, estrange:A.legiones abducis a Bruto. Quas? nempe eas, quas ille a C. Antonii scelere avertit et ad rem publicam suā auctoritate traduxit,
Cic. Phil. 10, 3:ipse Pompeius totum se ab ejus (sc. Caesaris) amicitiā averterat,
had quite alienated himself from, Caes. B. C. 1, 4:civitates ab alicujus amicitiā,
id. ib. 3, 79:popularium animos,
Sall. J. 111, 2:futurum, uti totius Galliae animi a se averterentur,
Caes. B. G. 1, 20:nobis mentem deorum,
Cat. 64, 406.—Hence, āver-sus, a, um, P. a.Turned off or away: aversum hostem videre nemo potuit, turned away, i. e. turned in flight, Caes. B. G. 1, 26; hence, backwards, behind, back ( = a tergo; opp. adversus), distant:B.et adversus et aversus impudicus es,
before and behind, Cic. de Or. 2, 63, 256:canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,
Plin. 11, 37, 47, § 131; 11, 52, 113, § 272: ne aversos nostros aggrederentur, fall upon our troops in the rear, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:ne aversi ab hoste circumvenirentur,
from behind, in the rear, Caes. B. G. 2, 26:aversos proterere,
id. B. C. 2, 41: aversi vulnerantur, Auct. B. Alex. 30;32: aversum ferro transfixit,
Nep. Dat. 11, 5:aversos boves caudis in speluncam traxit,
backwards, Liv. 1, 7, 5 (cf. Prop. 5, 9, 12:Aversos caudā traxit in antra boves): aversa hosti porta,
Tac. A. 1, 66:scribit in aversā Picens epigrammata chartā,
upon the back of the paper, Mart. 8, 62 (cf. Juv. 1, 6: liber scriptus in tergo), and so al.— Trop.:milites aversi a proelio,
withdrawn from the battle, Caes. B. C. 2, 12. — Subst.: āversum, i, n., the hinder or back part, the back (as subst. only in the plur.):per aversa castrorum receptus est,
Vell. 2, 63 Ruhnk.:per aversa urbis fugam dederat,
Liv. 5, 29, 4: ad aversa insulae, id. [p. 215] 37, 27, 2:aversa montis,
Plin. 4, 11, 18, § 41: aversa Indiae, the back or remoter parts of India, id. 37, 8, 33, § 110.—So in adverb. phrase: in aversum, backwards:Cetera animalia in aversum posterioribus pedibus quam prioribus,
Plin. 11, 45, 101, § 248 (Jan, in diversum):collum circum agit (lynx) in aversum,
id. 11, 47, 107, § 256 (Jan, in aversum se; Sillig, in adversum). —Disinclined, alienated, unfavorable, opposed, hostile, averse; constr. with ab, with dat., or absol.(α).With ab (so most frequently in Cicero):(β).aversus a Musis,
Cic. Arch. 9, 20:aversus a vero,
id. Cat. 3, 9, 21:turbidi animorum motus, aversi a ratione, et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae,
id. Tusc. 4, 15, 34:Quintus aversissimo a me animo fuit,
id. Att. 11, 5 fin.; Col. 11, 1, 14:aversissimus ab istis prodigiis sum,
Sen. Ep. 50.—With dat.:(γ).aversus mercaturis,
Hor. S. 2, 3, 107:vilicus aversus contubernio,
Col. 12, 1, 2:defensioni aversior,
Quint. 7, 1, 11 (but acc. to the MSS., adversior seems here to deserve the preference; so Halm; cf. Spald. and Zumpt ad h. l.).—Absol.:aversa deae mens,
Verg. A. 2, 170:aversa voluntas,
id. ib. 12, 647:aversos soliti componere amicos,
Hor. S. 1, 5, 29:aversus animus,
Tac. H. 4, 80 et saep.:vultus aversior,
Sen. Ira, 2, 24:aversi animis,
Tac. A. 14, 26.— Adv. not used. -
7 avorto
ā-verto (arch. - vorto; in MSS. also abverto; cf. ab init.), ti, sum, 3, v. a., to turn something away from a place, to avert, turn off, remove, etc. (opp. adverto).I.Lit.A.In gen.a.Constr. aliquem ab or with the simple abl.; the limit designated by in with acc. (more rarely by ad):b.ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,
Plaut. Rud. 1, 2, 76: Jup. Te volo, uxor, conloqui. Quor ted avortisti? Alc. Est ita ingenium meum:Inimicos semper osa sum optuerier,
id. Am. 3, 2, 18:(M. Lepidus) Antonio diadema Caesari imponente se avertit,
Cic. Phil. 5, 14; id. Balb. 5, 11:aliquid ab oculis,
id. N. D. 2, 56, 141:nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus,
turn off, id. ib. 2, 60, 152; so Liv. 41, 11, 3: quod iter ab Arari Helvetii averterant, had turned aside their march from Caes. B. G. 1, 16 et saep.:locis seminis ic tum,
Lucr. 4, 1273:Italiā Teucrorum regem,
Verg. A. 1, 42:a ceteris omnium in se oculos,
Liv. 2, 5, 6:in comitiorum disceptationem ab lege certamen,
id. 3, 24, 9:ab hominibus ad deos preces,
id. 6, 20, 10: se alicui, instead of ab aliquo. Col. 6, 37, 10.—And poet. with acc.:quo regnum Italiae Libycas averteret oras,
Verg. A. 4, 106. —With dat.:Quod mihi non patrii poterant avertere amici,
Prop. 4, 24, 9; so Val. Fl. 3, 491.—Also without an antecedent ab (since this is included in the verb) with in with acc.:in fugam classem, Liv 22, 19, 11: dissipatos in fugam,
id. 34, 15, 2; hence absol.:mille acies avertit avertetque (sc. in fugam),
put to flight, id. 9, 19, 17.—Pass. in mid. signif. with the acc., in the Greek manner, to turn away from:c.equus fontes avertitur,
Verg. G. 3, 499 (cf. the Gr. apostrephesthai to hudôr, and aversari):oppositas impasta avertitur herbas,
Stat. Th. 6, 192; Petr. 124, 248.—As v. n. avertere = se avertere, to turn one's self away, to retire:B.ob eam causam huc abs te avorti,
Plaut. Mil. 4, 2, 83:ecce avortit,
id. ib. 2, 2, 50:dixit et avertens roseā cervice refulsit,
Verg. A. 1, 402:tum prora avertit,
id. ib. 1, 104:avertit et ire in Capitolium coepit,
Gell. 4, 18, 4 al. —To take away, drive away, carry off, steal, embezzle, to appropriate to one ' s self:II.pecuniam publicam,
Cic. Verr. 2, 1, 4:compertum publicam pecuniam avertisse,
Tac. H. 1, 53:aliquid domum tuam,
Cic. Verr. 2, 3, 19:praedam omnem domum avertebant,
Caes. B. C. 3, 59:intellexistis innumerabilem frumenti numerum per triennium aversum a re publicā esse ereptumque aratoribus,
Cic. Verr. 2, 3, 69 fin.:auratam Colchis pellem,
to carry off, Cat. 64, 5:quattuor a stabulis tauros,
Verg. A. 8, 208:avertere praedas,
id. ib. 10, 78:carā pisces avertere mensā,
Hor. S. 2, 4, 37.—Trop.A.To turn, divert a person from a course of action, purpose, etc.:B.accusandi terrores et minae populi opinionem a spe adipiscendi avertunt,
Cic. Mur. 21:avertant animos a spe recuperandae arcis,
Liv. 9, 24, 11:qui mentem optimi viri a defensione meae salutis averterant,
Cic. Sest. 31:ut nec vobis averteretur a certamine animus,
Liv. 1, 28, 5:animum a pietate,
id. 7, 5, 7:aliquem ab incepto avertit,
id. 23, 18, 9:a philosophiā,
Suet. Ner. 52.—Aliquem, to turn away from one in feeling, i. e. to make averse or disinclined to, to alienate, estrange:A.legiones abducis a Bruto. Quas? nempe eas, quas ille a C. Antonii scelere avertit et ad rem publicam suā auctoritate traduxit,
Cic. Phil. 10, 3:ipse Pompeius totum se ab ejus (sc. Caesaris) amicitiā averterat,
had quite alienated himself from, Caes. B. C. 1, 4:civitates ab alicujus amicitiā,
id. ib. 3, 79:popularium animos,
Sall. J. 111, 2:futurum, uti totius Galliae animi a se averterentur,
Caes. B. G. 1, 20:nobis mentem deorum,
Cat. 64, 406.—Hence, āver-sus, a, um, P. a.Turned off or away: aversum hostem videre nemo potuit, turned away, i. e. turned in flight, Caes. B. G. 1, 26; hence, backwards, behind, back ( = a tergo; opp. adversus), distant:B.et adversus et aversus impudicus es,
before and behind, Cic. de Or. 2, 63, 256:canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,
Plin. 11, 37, 47, § 131; 11, 52, 113, § 272: ne aversos nostros aggrederentur, fall upon our troops in the rear, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:ne aversi ab hoste circumvenirentur,
from behind, in the rear, Caes. B. G. 2, 26:aversos proterere,
id. B. C. 2, 41: aversi vulnerantur, Auct. B. Alex. 30;32: aversum ferro transfixit,
Nep. Dat. 11, 5:aversos boves caudis in speluncam traxit,
backwards, Liv. 1, 7, 5 (cf. Prop. 5, 9, 12:Aversos caudā traxit in antra boves): aversa hosti porta,
Tac. A. 1, 66:scribit in aversā Picens epigrammata chartā,
upon the back of the paper, Mart. 8, 62 (cf. Juv. 1, 6: liber scriptus in tergo), and so al.— Trop.:milites aversi a proelio,
withdrawn from the battle, Caes. B. C. 2, 12. — Subst.: āversum, i, n., the hinder or back part, the back (as subst. only in the plur.):per aversa castrorum receptus est,
Vell. 2, 63 Ruhnk.:per aversa urbis fugam dederat,
Liv. 5, 29, 4: ad aversa insulae, id. [p. 215] 37, 27, 2:aversa montis,
Plin. 4, 11, 18, § 41: aversa Indiae, the back or remoter parts of India, id. 37, 8, 33, § 110.—So in adverb. phrase: in aversum, backwards:Cetera animalia in aversum posterioribus pedibus quam prioribus,
Plin. 11, 45, 101, § 248 (Jan, in diversum):collum circum agit (lynx) in aversum,
id. 11, 47, 107, § 256 (Jan, in aversum se; Sillig, in adversum). —Disinclined, alienated, unfavorable, opposed, hostile, averse; constr. with ab, with dat., or absol.(α).With ab (so most frequently in Cicero):(β).aversus a Musis,
Cic. Arch. 9, 20:aversus a vero,
id. Cat. 3, 9, 21:turbidi animorum motus, aversi a ratione, et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae,
id. Tusc. 4, 15, 34:Quintus aversissimo a me animo fuit,
id. Att. 11, 5 fin.; Col. 11, 1, 14:aversissimus ab istis prodigiis sum,
Sen. Ep. 50.—With dat.:(γ).aversus mercaturis,
Hor. S. 2, 3, 107:vilicus aversus contubernio,
Col. 12, 1, 2:defensioni aversior,
Quint. 7, 1, 11 (but acc. to the MSS., adversior seems here to deserve the preference; so Halm; cf. Spald. and Zumpt ad h. l.).—Absol.:aversa deae mens,
Verg. A. 2, 170:aversa voluntas,
id. ib. 12, 647:aversos soliti componere amicos,
Hor. S. 1, 5, 29:aversus animus,
Tac. H. 4, 80 et saep.:vultus aversior,
Sen. Ira, 2, 24:aversi animis,
Tac. A. 14, 26.— Adv. not used. -
8 adspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
9 aspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
10 deprecatus
dē-prĕcor, ātus, 1, v. dep. a.I.To avert, ward off (from one's self or others) by earnest prayer; to deprecate; also to pray, to intercede for the averting of any evil, or to obtain pardon for any transgression (cf. Gell. 6, 16, 3).A.In gen. (for syn. cf.: averto, averrunco, avoco, revoco —freq. and class.), constr. with the acc. (rei v. personae), the inf., the acc. and inf., ne, quominus, quin, and absol.(α).With acc. rei:(β).ullam ab sese calamitatem,
Cic. Verr. 2, 1, 60 fin.; cf.:ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
id. Cat. 1, 11: quibus servitutem mea miseria deprecor? Enn. ap. Gell. 6, 16, 9; cf.:ego meae cum vitae parcam, letum inimico deprecer?
id. ib. §10: qui nullum genus supplicii deprecatus est neque recusavit,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:mortem,
Caes. B. G. 7, 40, 6; cf.:non jam mortem neque aerumnas, tantummodo inimici imperium et cruciatus corporis deprecor,
Sall. J. 24, 10:periculum,
Caes. B. C. 1, 5; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3 (with refugere), Liv. 3, 58:poenam,
id. 40, 15:ignominiam,
id. 27, 20 fin.:iram senatus,
id. 39, 35:praecipiendi munus,
Quint. 2, 12, 12 et saep.—Of abstract subjects:Claudii invidiam Gracchi caritas deprecabatur,
averted, Cic. Rep. 6, 2 (ap. Gell. 6, 16, 11; and Non. 290, 17).—With acc. pers., usually in the sense of praying:(γ).quem deprecarentur, cum omnes essent sordidati?
Cic. Sest. 12: in hoc te deprecor, ne, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:Patres, ne festinarent decernere, etc.,
Liv. 34, 59:senatum litteris deprecatus est, ne, etc.,
Suet. Caes. 29:dispensatorem deprecati sumus, ut, etc.,
Petr. 30, 9:deos mala (opp. bona rogare),
Sen. Q. N. 2, 33; cf.:hoc superos, hoc te quoque deprecor,
Val. Fl. 8, 53:numina versu,
Petr. 133, 2: Dominum, Vulg. [p. 552] Esth. 14, 3 et saep.—Less freq. in the sense of averting:lecto te solum, lecto te deprecor uno,
Prop. 2, 34, 17 (3, 32, 7 M.).—With inf.:* (δ).umbram accipere,
Stat. Th. 8, 116; Luc. 9, 213.—With acc. and inf., to plead in excuse:(ε).postquam errasse regem et Jugurthae scelere lapsum deprecati sunt,
Sall. J. 104, 4.—With ne:(ζ).primum deprecor, ne me, etc.,
Cic. Fin. 2, 1:unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,
Caes. B. G. 2, 31, 4:spem ne nostram fieri patiare caducam, deprecor,
Ov. H. 15 (16), 170; cf. no., b; so,opp. to postulo ut,
Liv. 40, 15, 8.—And with the dat. of the person for whom one entreats: deprecari alicui ne vapulet, Plaut. As. grex 5.—With quominus:(η).neque illum se deprecari, quominus pergat,
Liv. 3, 9, 10 (but non precarere is the true reading in Cic. Fin. 2, 24, 79 fin.).—So very rarelywith quin:(θ).quin gravedinem ipsi ferat frigus,
Cat. 44, 18.—With ut (rarely):(ι).deprecatus esse dicitur, ut se tertium in amicitiam reciperent,
Lact. 5, 17, 23; cf.supra,
Petr. 30, 9.—Absol.:B.pro amico, pro republica deprecari,
Cic. Sest. 12 fin.; cf. Suet. Claud. 21; id. Vit. 14:arma deponat, roget, deprecetur,
Cic. Phil. 5, 1, 3; id. Or. 40, 138; Caes. B. G. 4, 7, 3; Quint. 5, 13, 2; *Verg. A. 12, 931 al.—In relig. lang., to imprecate: diras devotiones in eum deprecata, Ap. M. 9, p. 227.—2.Transf.:II.quasi non totidem mox deprecor illi Assidue,
execrate, Cat. 92, 3 (dictum est quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor, Gell. 6, 16, 5).—To pray for, intercede in behalf of (that which is in danger):vitam alicujus ab aliquo,
Cic. Sull. 26; cf. vitam sibi, Auct. B. Afr. 89, 3;paucos dies exsolvendo donativo deprecatum,
Tac. H. 1, 41:quos senatus non ad pacem deprecandam, sed ad denuntiandum bellum miserat,
Cic. Fam. 12, 24. Also with personal objects:a vobis deprecor custodem salutis meae,
Cic. Planc. 42, 102:nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,
id. Agr. 2, 36 fin.:te assiduae lacrimae C. Marcelli deprecantur,
id. Fam. 4, 7 fin. —Sometimes, by zeugma, deprecor is used in both senses, I. and II., with different objects: non mortem sed dilationem mortis deprecantur, Justin. 11, 9, 14; Gronov. ad loc.► dēprĕcātus, in pass. signif.:deprecatum bellum,
Just. 8, 5, 4: deprecato summo numine, Ap. M. 11, p. 270. -
11 deprecor
dē-prĕcor, ātus, 1, v. dep. a.I.To avert, ward off (from one's self or others) by earnest prayer; to deprecate; also to pray, to intercede for the averting of any evil, or to obtain pardon for any transgression (cf. Gell. 6, 16, 3).A.In gen. (for syn. cf.: averto, averrunco, avoco, revoco —freq. and class.), constr. with the acc. (rei v. personae), the inf., the acc. and inf., ne, quominus, quin, and absol.(α).With acc. rei:(β).ullam ab sese calamitatem,
Cic. Verr. 2, 1, 60 fin.; cf.:ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
id. Cat. 1, 11: quibus servitutem mea miseria deprecor? Enn. ap. Gell. 6, 16, 9; cf.:ego meae cum vitae parcam, letum inimico deprecer?
id. ib. §10: qui nullum genus supplicii deprecatus est neque recusavit,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:mortem,
Caes. B. G. 7, 40, 6; cf.:non jam mortem neque aerumnas, tantummodo inimici imperium et cruciatus corporis deprecor,
Sall. J. 24, 10:periculum,
Caes. B. C. 1, 5; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3 (with refugere), Liv. 3, 58:poenam,
id. 40, 15:ignominiam,
id. 27, 20 fin.:iram senatus,
id. 39, 35:praecipiendi munus,
Quint. 2, 12, 12 et saep.—Of abstract subjects:Claudii invidiam Gracchi caritas deprecabatur,
averted, Cic. Rep. 6, 2 (ap. Gell. 6, 16, 11; and Non. 290, 17).—With acc. pers., usually in the sense of praying:(γ).quem deprecarentur, cum omnes essent sordidati?
Cic. Sest. 12: in hoc te deprecor, ne, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:Patres, ne festinarent decernere, etc.,
Liv. 34, 59:senatum litteris deprecatus est, ne, etc.,
Suet. Caes. 29:dispensatorem deprecati sumus, ut, etc.,
Petr. 30, 9:deos mala (opp. bona rogare),
Sen. Q. N. 2, 33; cf.:hoc superos, hoc te quoque deprecor,
Val. Fl. 8, 53:numina versu,
Petr. 133, 2: Dominum, Vulg. [p. 552] Esth. 14, 3 et saep.—Less freq. in the sense of averting:lecto te solum, lecto te deprecor uno,
Prop. 2, 34, 17 (3, 32, 7 M.).—With inf.:* (δ).umbram accipere,
Stat. Th. 8, 116; Luc. 9, 213.—With acc. and inf., to plead in excuse:(ε).postquam errasse regem et Jugurthae scelere lapsum deprecati sunt,
Sall. J. 104, 4.—With ne:(ζ).primum deprecor, ne me, etc.,
Cic. Fin. 2, 1:unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,
Caes. B. G. 2, 31, 4:spem ne nostram fieri patiare caducam, deprecor,
Ov. H. 15 (16), 170; cf. no., b; so,opp. to postulo ut,
Liv. 40, 15, 8.—And with the dat. of the person for whom one entreats: deprecari alicui ne vapulet, Plaut. As. grex 5.—With quominus:(η).neque illum se deprecari, quominus pergat,
Liv. 3, 9, 10 (but non precarere is the true reading in Cic. Fin. 2, 24, 79 fin.).—So very rarelywith quin:(θ).quin gravedinem ipsi ferat frigus,
Cat. 44, 18.—With ut (rarely):(ι).deprecatus esse dicitur, ut se tertium in amicitiam reciperent,
Lact. 5, 17, 23; cf.supra,
Petr. 30, 9.—Absol.:B.pro amico, pro republica deprecari,
Cic. Sest. 12 fin.; cf. Suet. Claud. 21; id. Vit. 14:arma deponat, roget, deprecetur,
Cic. Phil. 5, 1, 3; id. Or. 40, 138; Caes. B. G. 4, 7, 3; Quint. 5, 13, 2; *Verg. A. 12, 931 al.—In relig. lang., to imprecate: diras devotiones in eum deprecata, Ap. M. 9, p. 227.—2.Transf.:II.quasi non totidem mox deprecor illi Assidue,
execrate, Cat. 92, 3 (dictum est quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor, Gell. 6, 16, 5).—To pray for, intercede in behalf of (that which is in danger):vitam alicujus ab aliquo,
Cic. Sull. 26; cf. vitam sibi, Auct. B. Afr. 89, 3;paucos dies exsolvendo donativo deprecatum,
Tac. H. 1, 41:quos senatus non ad pacem deprecandam, sed ad denuntiandum bellum miserat,
Cic. Fam. 12, 24. Also with personal objects:a vobis deprecor custodem salutis meae,
Cic. Planc. 42, 102:nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,
id. Agr. 2, 36 fin.:te assiduae lacrimae C. Marcelli deprecantur,
id. Fam. 4, 7 fin. —Sometimes, by zeugma, deprecor is used in both senses, I. and II., with different objects: non mortem sed dilationem mortis deprecantur, Justin. 11, 9, 14; Gronov. ad loc.► dēprĕcātus, in pass. signif.:deprecatum bellum,
Just. 8, 5, 4: deprecato summo numine, Ap. M. 11, p. 270. -
12 dēiciō or dēiiciō
dēiciō or dēiiciō iēcī, iectus, ere [de + iacio], to throw down, hurl down, precipitate, prostrate, raze, fell, cut down, tear down, destroy: alqm de ponte in Tiberim: alqm de saxo (Tarpeio), L.: a cervicibus iugum: se de muro, leap, Cs.: saxi deiectae vertice caprae, V.: se per munitiones, leap over, Cs.: venti a montibus se deiciunt, L.: volnerato equo deiectus, Cs.: statuas veterum hominum: naves deiciendi operis missae, to destroy, Cs.: monumenta regis, H.: muros, L.: ut omnes Hermae deicerentur, N.: deiectā turri, Cs.: caput uno ictu, V.; libellos, to tear down: sortīs, to cast, Cs.: deiectis lacrimis, shed, Pr.—Poet., with dat: Gyan leto, V.—Prov.: de gradu deici (orig. of a gladiator), to be thrown off one's balance, i. e. lose one's head.—To drive out, dislodge, expel: nostri deiecti sunt loco, Cs.: praesidium ex saltu, Cs.: Gallorum agmen ex rupe Tarpeiā, L.: praesidium Claternā.— To drive out, turn out of possession, eject, dispossess: unde sis deiectus: ex eo loco.— Pass: deici, to be driven out of one's course: naves ad inferiorem partem insulae, Cs.: classis tempestate vexata ad Belearīs insulas deicitur, L. — To lay low, strike down, kill, slay, slaughter: paucis deiectis, Cs.: quem telo primum Deicis? V.: (viperam) Deice, crush, V.: super iuvencum stabat deiectum leo, Ph.— To lower, let fall, de press: in pectora mentum, O.—Fig., to cast down: oculos: voltum, V.: deiectus oculos, with downcast eyes, V.: Deiecto in humum voltu, O.— To remove, avert, divert, turn away, repel: hunc metum Siciliae damnatione istius: oculos a re p.: quantum mali de humanā condicione: vitia a se ratione: eum de sententiā.— To prevent from obtaining, deprive, rob of: de possessione imperi vos, L.: principatu, Cs.: eā spe, Cs.: deiecta coniuge tanto, V.: uxore deiectā (sc. coniugio), Ta.: hoc deiecto, after his fall, N.—In elections, to defeat, disappoint, prevent the choice of: me aedilitate: eiusdem pecuniā de honore deici: civis optimus praeturā deiectus: deiectis honore per coitionem, L. -
13 flecto
flecto, xi, xum, 3, v. a. and n. [root in Gr. pholkos, bandy-legged; phalkês, the bent rib of a ship; L. falx; falco, so called from the curve of its claws or beak; cf. Germ. Falke; Engl. falcon].I. A.Lit.1.In gen.:2.animal omne membra quocumque vult, flectit, contorquet, porrigit, contrahit,
Cic. Div. 1, 53, 120:ora retro,
Ov. M. 3, 188:vultus ad illum,
id. ib. 4, 265;10, 236: lumina a gurgite in nullam partem,
id. ib. 8, 367:geminas acies huc,
to turn, direct, Verg. A. 6, 789; cf.oculos,
id. ib. 8, 698:equos brevi moderari ac flectere,
Caes. B. G. 4, 33 fin.:equum,
Hor. C. 3, 7, 25:currum de foro in Capitolium,
Cic. Verr. 2, 5, 30, § 77:plaustrum,
Ov. M. 10, 447: navem, Auct. B. Alex. 64 fin.:habenas,
Ov. M. 2, 169:cursus in orbem,
id. ib. 6, 225; cf.:cursus in laevum,
id. Tr. 1, 10, 17:iter ad Privernum,
Liv. 8, 19, 13 Drak. N. cr.:iter Demetriadem,
id. 35, 31, 3:tu (Bacche) flectis amnes, tu mare barbarum,
Hor. C. 2, 19, 17:arcus,
to bend, Ov. M. 4, 303; cf.:flexos incurvant viribus arcus,
Verg. A. 5, 500:flexum genu,
Ov. M. 4, 340:artus,
Liv. 21, 58, 9:flexi crines,
curled, Mart. 3, 63, 3; 10, 65, 6; Juv. 6, 493:flexum mare,
i.e. a bay, Tac. A. 14, 4:flexi fractique motus,
contorted, Cic. Fin. 5, 12, 35:hinc (silva) se flectit sinistrorsus,
Caes. B. G. 6, 25, 3.—Mid.: quasi amnis celeris rapit, sed tamen inflexu flectitur, Naev. ap. Non. 191, 34 (Trag. Rel. v. 42 Rib.):(milvus) flectitur in gyrum,
wheels, Ov. M. 2, 718:modo flector in anguem,
I bend, wind myself into a snake, id. ib. 8, 883:sol ab ea (Cancri) meta incipit flecti,
Plin. 18, 28, 68, § 264: Euphrates ad meridiem flectitur, id. 6, 26, 30, § 125.—In partic., naut. t. t., to go round or double a promontory:B.cum in flectendis promontoriis ventorum mutationes maximas saepe sentiant,
Cic. Div. 2, 45, 94:Leucaten flectere molestum videbatur,
id. Att. 5, 9, 1.—Trop.1.In gen., to bend, turn, direct:2.ducere multimodis voces et flectere cantus,
Lucr. 5, 1406:vocem,
Ov. Am. 2, 4, 25:qui teneros et rudes cum acceperunt, inficiunt et flectunt, ut volunt,
Cic. Leg. 1, 17, 47; cf.:imbecillitatem animorum torquere et flectere,
id. ib. 1, 10, 29:suam naturam huc et illuc torquere ac flectere,
id. Cael. 6, 13:vitam flectere fingereque,
id. Sull. 28, 79:mentes suas ad nostrum imperium nomenque,
id. Balb. 17, 39:aliquem a proposito,
Liv. 28, 22, 11:scribentis animum a vero,
id. 1 praef. 5:animus ab aliqua opinione flectendus,
Quint. 4, 2, 80:animos ad publica carmina,
Ov. Tr. 5, 1, 23: quo vobis mentes... dementes sese flexere viaï? Enn. ap. Cic. de Sen. 6, 16 (Ann. v. 209 ed. Vahl.):est viri et ducis oblata casu flectere ad consilium,
Liv. 28, 44, 8:juvenis cereus in vitium flecti,
Hor. A. P. 163:quod procul a nobis flectat Fortuna gubernans,
turn aside, avert, Lucr. 5, 108.—In partic.a.To bend (in opinion or in will), to move, persuade, prevail upon, overcome, soften, appease (cf.:b.moveo, afficio): quibus rebus ita flectebar animo atque frangebar, ut, etc.,
Cic. Sull. 6, 18:sed quid te oratione flectam?... qua re flecte te, quaeso,
id. Phil. 1, 14, 35: facile Achivos flexeris, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 ed. Vahl.):judices,
Quint. 6, 1, 9:flectere mollibus jam durum imperiis,
Hor. C. 4, 1, 6:precibus si flecteris ullis,
Verg. A. 2, 689:flectere si nequeo Superos, Acheronta movebo,
id. ib. 7, 312; cf.:nisi dii immortales suo numine prope fata ipsa flexissent,
Cic. Cat. 3, 8, 19:desine fata deum flecti sperare precando,
Verg. A. 6, 376:animos commutare atque omni ratione flectere,
Cic. de Or. 2, 52 fin.:ingenium alicujus aversum,
Sall. J. 102, 3:si quem a proposito spes mollitiave animi flexisset,
divert, dissuade, Liv. 28, 22, 11: dictis nostris sententia flexa est, Enn. ap. Fest. p. 257 Müll. (Ann. v. 264 ed. Vahl.):si flectitur ira deorum,
Ov. M. 1, 378: cf. id. Tr. 3, 5, 41:hortaturque simul flectitque labores,
soothes, Stat. S. 5, 1, 119:ad deditionem primos,
Liv. 5, 43, 1.—Mid.:plurimum valet miseratio, quae judicem flecti non tantum cogit, sed, etc.,
to let himself be moved, Quint. 6, 1, 23:flexi in misericordiam,
Amm. 12, 27.—(Acc. to I. A. 2.) To turn aside from, to avoid a thing:c.ut eam (viam) flectas, te rogo,
Cic. Att. 11, 18, 2 (but B. and K. ex conj. C. F. Hermann read ira, v. a. sup.); cf.:flexit viam,
Liv. 1, 60, 1:dolo a se flexos imputavit civilis,
Tac. H. 5, 24.—To refer to or apply to any one:d.versus qui in Tiberium flecterentur,
Tac. A. 6, 29:Augustus quaedam ex horrida illa antiquitate ad praesentem usum flexisset,
id. ib. 4, 16.—In grammar.(α).To form a word from another language:(β). (γ).verba derivare, flectere, conjungere,
Quint. 8, 3, 36:hoc vocabulum (pollex) de Graeco flexum est,
Gell. 4, 3 fin. —Flectere syllabam, to mark with the circumflex accent, and hence, to lengthen, Quint. 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.II. A.Lit.:B.cum procul hos laevo flectentes limite cernunt,
Verg. A. 9, 372:ex Gabino in Tusculanos flexere colles,
Liv. 3, 8, 6;Hasdrubal ad Oceanum flectit,
id. 28, 16, 3:inde Vitellius Cremonam flexit,
Tac. H. 2, 70:in Capitolium,
Suet. Tib. 20.—Trop., of thought or speech, to turn in any direction:A.ad providentiam sapientiamque,
Tac. A. 13, 3:in ambitionem,
id. ib. 4, 37:a veneratione Augusti orsus flexit ad victorias Tiberii,
id. ib. 1, 34.—Hence, flexus, a, um, P. a.Lit., bent, winding:B.error,
Ov. M. 8, 160:zodiacus circa Cancrum Capricornumque flexior,
Mart. Cap. 8, § 878.—In neutr. plur. subst.: collium flexa, Minuc. Fel. Octav. 17.—Trop., of tones, lengthened:infinito magis illa flexa et circumducta sunt,
Quint. 11, 3, 172. -
14 flectō
flectō flēxī, flexus, ere [FALC-], to bend, bow, curve, turn, turn round: equos brevi, Cs.: de foro in Capitolium currūs: habenas, O.: cursūs in orbem, O.: iter ad Privernum, L.: flexa In burim ulmus, V.: artūs, L.: ora retro, O.: geminas acies huc, direct, V.: lumina, avert, V.: salignas cratīs, weave, V.: flex<*> fractique motūs, contorted: flexum mare, a bay, Ta.: (silva) se sinistrorsus, Cs.: (milvus) Flectitur in gyrum, wheels, O.: flector in anguem, wind myself into a snake, O.: Cera multas Flectitur in facies, is moulded, O.— To turn, double, pass around: in flectendis promunturiis: Leucatam.— To turn from, avoid, turn out of: viam, C., L.: iter, V.— To turn, go, divert one's course, march, pass: laevo flectentes limine, V.: ex Gabino in Tusculanos flexere colles, L.: ad Oceanum, L.: ad sapientiam, Ta.—Fig., to bend, turn, direct, sway, change: animum, T.: teneros et rudīs: suam naturam huc et illuc: vocem, modulate: flexus sonus, i. e. melancholy: mentīs suas ad nostrum imperium: aliquem a proposito, divert, L.: animos, quin, etc., L.: animos ad carmina, O.: Quo vobis mentes sese flexere viaï? Enn. ap. C.: Cereus in vitium flecti, H.: flexo in meridiem die, Ta.: versūs, qui in Tiberium flecterentur, i. e. might be applied, Ta.— To bend, move, persuade, influence, prevail upon, overcome, soften, appease: quibus rebus ita flectebar animo, ut, etc.: flectere mollibus Iam durum imperiis, H.: Superos, V.: fata deum precando, V.: ingenium alicuius avorsum, S.: si flectitur ira deorum, O.: ad deditionem animos, L.* * *flectere, flexi, flexus Vbend, curve, bow; turn, curl; persuade, prevail on, soften -
15 amolior
ā-mōlĭor, ītus, 4, v. dep., to remove a person or thing from a place (with effort or difficulty), to move or carry away: amoliri dicuntur ea, quae cum magnā difficultate et molimine summoventur et tolluntur e medio, Don. ad Ter. And. 4, 2, 24 (never in Cic. or Hor.).I.Lit., Att. ap. Non. 75, 31:II.amoliri omnia,
Plaut. Ps. 3, 2, 67; so id. Most. 2, 1, 44: impedimentum omne, Sisenn. ap. Non. 73, 15:omnia e medio,
Plin. 11, 10, 10, § 25:obstantia silvarum,
Tac. A. 1, 50:onus,
Luc. 5, 354.—Hence, amoliri se (ante-class.), to take one's self away, to go away: non tu te e conspectu hinc amolire? Pac. ap. Non. 73, 13; Plaut. Truc. 2, 7, 68; so id. Ps. 1, 5, 144;hinc vos amolimini,
begone, Ter. And. 4, 2, 24.—Trop., to put away, avert; in rhet., to refute, repel:religiosum id gestamen amoliendis periculis arbitrantur,
Plin. 32, 2, 11, § 23;invidiam crimenque ab aliquo,
Tac. H. 3, 75:dedecus,
id. A. 14, 14: amolior et amoveo nomen meum, i. e. omitto, I pass over, lay no stress on, Liv 28, 28:videndum etiam, simul nobis plura aggredienda sint, an amolienda singula, i. e. refutanda,
to be refuted, rebutted, Quint. 5, 13, 11; so id. 4, 1, 29; 4, 2, 27 al.► Pass.:Jube haec hinc omnia amolirier,
Plaut. Most. 2, 1, 24:cum amolita objecta onera armatis dedissent viam,
Liv. 25, 36. -
16 redimo
rĕd-ĭmo, ēmi, emptum, 3, v. a. [emo].I.To buy back, repurchase (freq. and class.; syn.: recupero, reparo).A.In gen.:B.eam (domum) non minoris, quam emit Antonius, redimet,
Cic. Phil. 13, 5, 10:neque adeo hasce emi mihi — illi redemi rursum,
Plaut. Trin. 1, 2, 145:aut emendum sibi quod non habebat, aut redimendum quod habebat,
Cic. Sest. 30, 66:de fundo redimendo,
id. Att. 11, 13, 4:orabo, ut mihi pallam reddat, quam dudum dedi, Aliam illi redimam meliorem,
will buy in return, Plaut. Men. 4, 2, 115; 4, 3, 6; cf. Plin. 6, 28, 32, § 162.—In partic., to buy back, ransom, release, redeem a prisoner, slave, etc.: Li. Tu redimes me, si me hostes interceperint? De. Redimam, Plaut. As. 1, 1, 93; Ter. Eun. 1, 1, 29:2.ut is homo redimatur illi,
Plaut. Capt. 2, 2, 91; cf. id. Merc. 3, 1, 31:captos, captivos ab hoste, a praedonibus, etc.,
Cic. Off. 2, 16, 55; id. Verr. 2, 5, 34, § 90; cf.:haec benignitas, redimi e servitute captos,
id. Off. 2, 18, 63; Plaut. Pers. 4, 6, 14:servi in publicum redempti ac manumissi,
ransomed, liberated at public cost, Liv. 26, 27:me raptum pugnā pretiove redemptum Mandere humo,
Verg. A. 9, 213; Ov. H. 3, 39; id. Am. 1, 8, 63. — Hence,In gen., to buy off from any thing; to set free, release, rescue:II.aliquem a piratis publicā civitatium pecuniā,
Vell. 2, 42, 3:pecuniā se a judicibus, palam redemerat,
Cic. Mil. 32, 87; cf.:se ab inquisitoribus pecuniā,
Suet. Caes. 1:se a Gallis auro,
Liv. 22, 59:se a cane,
Petr. 72 fin.:se ab invidiā fortunae,
Plin. 37, 1, 2, § 3:aliquem suo sanguine ab Acheronte,
Nep. Dion, 10, 2; cf.:fratrem Pollux alternā morte redemit,
Verg. A. 6, 121:corpus (sc. a morbo),
Ov. R. Am. 229:redimite armis civitatem, quam auro majores vestri redemerunt,
Liv. 9, 4, 9; 15, 34, 5: so,redemit Dominus Jacob,
Vulg. Jer. 31, 11; id. 1 Pet. 1, 18 et saep. —To buy up.A.Lit.1.In gen. (rare):(β).statim redemi fundos omnes, qui patroni mei fuerant,
Petr. 7:essedum sumptuose fabricatum,
Suet. Claud. 16:libros suppressos,
id. Gram. 8.—Of persons, to hire, bribe:2.auditores conducti et redempti,
Plin. Ep. 2, 14, 4; so,plausor redemptus,
Petr. 5, 8:tutor aut curator redemptus,
Cod. Just. 5, 1, 4:aemuli corrupti ac redempti,
ib. 10, 54.— More freq. and class.,In partic., a mercant. and jurid. t. t., to take or undertake by contract; to hire, farm, etc.:B.Dumnorigem portoria reliquaque omnia Aeduorum vectigalia parvo pretio redempta habere,
Caes. B. G. 1, 18; Varr. L. L. 6, § 92 Müll.; cf.:picarias de censoribus,
Cic. Brut. 22, 85:opus,
id. Verr. 2, 1, 54, § 141:istum eripiendum,
id. ib. 2, 1, 11, §31: vestimenta texenda vel insulam, vel navem fabricandam,
Dig. 7, 8, 12 fin.:litem,
to undertake, Cic. Rosc. Com. 12, 35.— Esp., in law, t. t., to undertake the risk of a suit for a consideration (which was held dishonorable;opp. to the authorized stipulation of a fee): litem te redemisse contra bonos mores,
Cod. Just. 2, 12, 15; cf.also: redimit eventum litium majoris pecuniae praemio contra bonos mores (procurator),
Dig. 17, 1, 7:qui alios actionum suarum redimunt exactores,
i. e. who engage persons to undertake their suits in their own names, Cod. Just. 2, 13, 2; so ib. 2, 13, 1; cf., respecting redimere litem, Mühlenbruch, Die Lehre von der Cession, p. 362 sq.—Trop., to buy, purchase.1.To gain, acquire, obtain, procure any thing desirable:2.ut ab eo (praetore) servorum sceleris conjurationisque damnatorum vita vel ipso carnifice internuncio redimeretur,
Cic. Verr. 2, 5, 6, § 14:ego vitam omnium civium... quinque hominum amentium ac perditorum poenā redemi,
id. Sull. 11, 33: non vitam liberum sed mortis celeritatem pretio, id. Verr. 2, 5, 45, § 119:sepeliendi potestatem pretio,
id. ib.:pacem sibi sempiternam,
id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 34:pacem Ariovisti ne obsidibus quidem datis,
Caes. B. G. 1, 37:pacem ab aliquo,
Just. 43, 5, 9:omnium gratiam atque amicitiam ejus morte,
Caes. B. G. 1, 44 fin.:militum voluntates largitione,
id. B. C. 1, 39:primo tantummodo belli moram,
Sall. J. 29, 3:neve auro redimat jus triste sepulcri,
Ov. M. 13, 472:mutuam dissimulationem mali,
Tac. Agr. 6:quidquid homines vel vitā aestimant vel morte redimunt,
Curt. 5, 5, 18; 5, 9, 3.—To buy off, i. e. to ward off, obviate, avert an evil:3.quam (acerbitatem) ego a re publicā meis privatis et domesticis incommodis libentissime redemissem,
Cic. Fam. 2, 16, 4:haec vero, quae vel vitā redimi recte possunt, aestimare pecuniā non queo,
id. Verr. 2, 5, 9, § 23:qui se uno quaestu decumarum omnia sua pericula redempturum esse dicebat,
id. ib. 2, 3, 19, §49: metum virgarum pretio,
id. ib. 2, 5, 44, §117: ignominiam assiduo labore,
Front. Strat. 4, 1, 21:bellum ab Illyriis pactā mercede redimere,
Just. 7, 5, 1; cf.bella,
id. 6, 1, 6; 7, 5, 1; 7, 6, 5:si mea mors redimenda tuā esset,
Ov. P. 3, 1, 105; cf.:nec te pugnantem tua forma redemit,
id. M. 12, 393:qui delatorem redemit,
has bought off, hushed up, Dig. 49, 14, 29.—To pay for; to make amends, atone, compensate for a wrong:4.flagitium aut facinus redimere,
Sall. C. 14, 3:multa desidiae crimina morte,
Vell. 2, 87 Ruhnk.:nullam congiario culpam,
Plin. Pan. 28, 2; cf. simply culpam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8:vitium auctore (sc. Jove),
Ov. H. 17, 49:sua perjuria per nostram poenam,
id. Am. 3, 3, 21.—
См. также в других словарях:
avert — [ə vʉrt′] vt. [L avertere, to turn away < a (ab ), from + vertere, to turn: see VERSE] 1. to turn away [to avert one s glance from an ugly sight] 2. to keep from happening; ward off; prevent [he apologized in order to avert trouble] SYN.… … English World dictionary
avert — ► VERB 1) turn away (one s eyes). 2) prevent or ward off (an undesirable occurrence). ORIGIN Latin avertere, from vertere to turn … English terms dictionary
One Hundred Famous Views of Edo — The Plum Garden in Kameido Artist Hiroshige Year 1856–58 Type ukiyo e One Hundred Famous Views of Edo (in Japanese 名所江戸百景 Meisho Edo Hyakkei ) is a series of … Wikipedia
avert — /əˈvɜt / (say uh vert) verb (t) 1. to turn away or aside: to avert one s eyes. 2. to ward off; prevent: to avert evil. {Middle English, from Old French avertir, from Latin āvertere turn away} –averter, noun –avertable, adjective …
avert — avoid, avert, evade Avoid and evade overlap in meaning, but evade has a stronger sense of guile or trickery in escaping from an obligation (such as paying income tax). Avert means ‘to turn aside’ (which is its literal meaning in averting one s… … Modern English usage
One-night stand — For other uses, see One night stand (disambiguation). Originally, a one night stand was a single theatre performance, usually by a guest performer(s) on tour, as opposed to an ongoing engagement. Today, however, the term is more commonly defined… … Wikipedia
avert one's eyes from — take one eyes away from, stop looking at … English contemporary dictionary
avert one's look from — look away, turn one s eyes from … English contemporary dictionary
avert — verb 1》 turn away (one s eyes or thoughts). 2》 prevent or ward off (an undesirable occurrence). Derivatives avertable adjective Origin ME: from L. avertere, from ab from + vertere to turn ; reinforced by OFr. avertir … English new terms dictionary
avert — I (New American Roget s College Thesaurus) v. t. keep off, turn aside, ward off; turn away; prevent. See hindrance, deviation. II (Roget s IV) v. 1. [To turn away] Syn. turn aside, turn away, sidetrack, deflect, shove aside, shunt, look away,… … English dictionary for students
avert — v.tr. (often foll. by from) 1 turn away (one s eyes or thoughts). 2 prevent or ward off (an undesirable occurrence). Derivatives: avertable adj. avertible adj. Etymology: ME f. L avertere (as AB , vertere vers turn): partly f. OF avertir f. Rmc … Useful english dictionary